فتوتیتر | مفهوم بی‌نیازی و فقر در اسلام
فقیر کسی است که در سطحی از معیشت قرار ندارد که بتواند نیازهای ضروری و کمالی خود را در سطح متناسب با حجم ثروت در سرزمینش برآورده سازد. به دیگر سخن، فقیر کسی است که در سطحی از معیشت زندگی می‌‌کند که میان سطح زندگی او با توانگران جامعۀ اسلامی فاصله‌‌ای عمیق وجود دارد... بر پایه آنچه گفته شد درمی‌‌یابیم که اسلام برای فقر مفهومی مطلق و معنایی ثابت در همۀ اوضاع و احوال در نظر نگرفته و مثلاً نگفته: فقر یعنی ناتوانی در تأمین ساده [و حداقلی] نیازهای اساسی؛ بلکه همان‌‌طور که در احادیث آمده، اسلام فقر را به‌‌معنای قرار نداشتن [فرد] در سطح معیشت [عمومی] مردم شمرده است؛ بنابراین، هر اندازه که سطح معیشت [در جامعه] بالا برود، مضمون واقعی فقر نیز گسترش می‌‌یابد. [علامه محمدباقر صدر؛ کتاب بارقه‌ها، صفحه ۱۷۶]
